Taping – skuteczna metoda czy placebo?

Plastrowanie to popularna metoda radzenia sobie z bólem, która wykorzystuje naturalne zdolności samoleczenia się organizmu. Autorem metody jest chiropraktyk Kenzo Kase, a po raz pierwszy taping został wykorzystany na Olimpiadzie w Seulu w latach 80-tych. Jak działa i czy rzeczywiście jest skuteczny?

Na czym polega metoda kinesiotapingu?

Plastrowanie polega na odpowiedniej aplikacji plastrów wokół nadwyrężonych częściach ciała, gdzie pojawił się ból lub stan zapalny. Kinesiotaping stosuje się w fizjoterapii przeciwbólowej, sportowej, ortopedycznej, pediatrycznej, ortopedycznej, neurologicznej i pooperacyjnej. Plastry umieszone na ciele działają mechanicznie – nie zawierają żadnej substancji chemicznej. Produkowane są z wysokiej jakości bawełny i akrylu. Grubość oraz struktura plastra zbliżona jest do parametrów ludzkiej skóry, dlatego po kilkunastu minutach od aplikacji plastry przestają być odczuwalne – dopasowują się do skóry, umożliwiając pełen zakres ruchu. Metoda zdobyła taką popularność, ponieważ plastry działają nie tylko cały czas noszenia (przeważnie 2-5 dni), ale także po ich zdjęciu. Na efekty nie trzeba czekać – są odczuwalne bezpośrednio po aplikacji.

Czy kinesiotaping jest skuteczny?

Chociaż od czasu do czasu pojawiają się głosy, że naklejanie plastrów działa jak placebo i  że nie ma dowodów na to, by było inaczej, taping to skuteczna metoda walki z nadwyrężeniami i bólem. Plastrowanie poprawia krążenie krwi i limy, działa przeciwbólowo, przeciwzapalnie, przeciwobrzękowo i przeciwwysiękowo. Przywraca stabilność stawów i mięśni i ma bardzo szerokie spektrum zastosowania. Umiejętnie naklejona taśma działa dwutorowo. Naciąga skórę, dzięki czemu przestrzeń między skórą właściwą a powięzią jest zwiększona, a krążenie krwi usprawnione. Dzięki temu limfa jest skuteczniej odprowadzana, obrzęki i krwiaki zmniejszają się, a tkanki wzmacniają. Taśmy pobudzają też znieczulenie endogenne (takie, które ogranizm sam potrafi uruchomić). Plastry oddziałują na zakończenia włókien Ruffiniego, które są odpowiedzialne za czucie głębokie. Metoda często jest stosowana jako uzupełnienie innych form leczenia rehabilitacyjnego oraz farmakologicznego.

2 rodzaje plastrów

W zależności od problemu, fizjoterapeuta dobiera jeden z dwóch rodzajów taśm.  Statyczne (nieelastyczne) mają odciążyć wybrane partie mięśni, by dzięki stabilizacji uszkodzonych miejsc proces regeneracji był przyspieszony. Taśm elastycznych używa się natomiast do łagodzenia bólu, usuwania obrzęków i polepszenia kondycji mięśni (rozciągają się nawet do 140% swojej długości). Plastry, pomimo, że bardzo dobrze przylegają do skóry, nie odklejają się nawet podczas pływania czy nadmiernego pocenia się podczas treningu oraz przepuszczają powietrze. Większość producentów zadbała, by ich produkt był hipoalergiczny i nie zawierał lateksu.

Wskazania:

  • bóle kolan, kręgosłupa, barków, okolic przyczepów
  • bóle ścięgien (np. Achillesa,
  • porażenia nerwów (w tym twarzowego
  • leczenie stawów po skręceniach i zwichnięciach oraz przy obrzękach i niestabilności stawów
  • dyskopatie
  • niedowłady kończyn
  • paluch koślawy
  • kontuzje sportowe
  • po urazach i operacjach
  • wady postawy
  • blizny i krwiaki
  • uszkodzenia mięśni i więzadeł

Przeciwwskazania:

  • stany zapalne i infekcyjne  skóry
  • otwarte rany
  • zmiany nowotworowe na skórze
  • zakrzepica żył
  • cukrzyca
  • choroby nerek
  • choroba wieńcowa
  • reakcja alergiczna na taśmy