Jak czytać etykiety produktów spożywczych?

Co musi znaleźć się na etykiecie każdego produktu spożywczego?

Wykaz składników

Producenci wypisują składniki w określonym porządku. Na pierwszym miejscu zawsze znajduje się ten składnik, którego jest najwięcej w danym produkcie.

• Substancje pomocnicze

  To wszystkie substancje, które są celowo wykorzystywane w przetwórstwie żywności bądź jej składników. Celem ich stosowania jest osiągnięcie określonego celu technologicznego w trakcie obróbki lub przetwarzania. Mogą występować w ilości śladowej w produkcie końcowym.

• Składniki alergenne
• Masa netto
• Data przydatności do spożycia
• Informacje o przechowywaniu
• Dane producenta

Co ciekawe, podawanie informacji o wartości odżywczej produktu nie jest konieczne. Na większości opakowań znajdziemy jednak tabelkę, z której odczytamy najważniejsze wartości liczbowe określające kaloryczność produktu, ilość białka, węglowodanów, tłuszczu, kwasów tłuszczowych nasyconych i błonnika. To szczególnie istotne dla osób, które podchodzą restrykcyjnie do swojej diety i chcą prowadzić zdrowy styl życia.

Na co zwracać uwagę?

• Im dłuższy skład, tym gorzej

  Jeżeli producent zastępuje naturalny składnik chemicznymi odpowiednikami, lista składników znacznie się wydłużyć. Uzyskanie analogicznego smaku i zapachu wymaga użycia mieszanki składników. Przykładowo, kupując sok owocowy w kartonie, na liście składników znajdą się: wodę, cukier (niekiedy słodzik), aromat zgodny z naturalnym, barwnik, przeciwutleniacz, regulator kwasowości, stabilizator etc. Niektórzy producenci dodają jeszcze konserwanty.

• Kaloryczność produktu

  Kaloryczność produktu stanowi wynikową ilości tłuszczu, węglowodanów oraz białka, w nim zawartych. Duża zawartość białka w wyrobach mięsnych świadczy, że do ich produkcji wykorzystano wysokiej jakości mięsa. Zawartość cukru zależy natomiast od ilości zbóż, warzyw i owoców w składzie.

• Zawartość tłuszczu

  O ile duża zawartość tłuszczu w maśle wskazuje na jego wysoką jakość, o tyle zbyt duże jego ilości w pasztetach albo mielonkach stanowią sygnał alarmowy. Do produkcji tłustych pasztetów wykorzystuje się zazwyczaj skóry i odpady mięsne.